Welkom op de website van 

Annet van der Vlugt

beeldend kunstenaar

Atelier Langemaad 90

1991 EH  Velserbroek

 
 
 
 
Annet van der Vlugt
geboren in Velsen
Woonachtig in Velserbroek
 
1991-1993 Vrije tekenacademie Amsterdam
2009-2014 Kunstacademie Haarlem
Sinds 2014 deelnemer Kunstlijn Haarlem
2022 Expositie Beeldend Kunstenaars Velsen
2023 Levensverhaal geschreven n.a.v. mijn schilderijen
 
Ik maak voornamelijk semi-realistisch werk. Acryl, gemengde techniek,
geïnspireerd op mijn werkelijkheid/leven en hanteer hierbij een intuïtieve
toets,waarbij kleur een cruciale rol speelt.
 
 
 

KUNSTLIJN HAARLEM 2023

 
 
                                  
       
Acryl, gemengde techniek op doek (24x30cm)
                                                                                         
 
 
Velserbroek, september 2023
 
 
Het duurde de hele zomer voordat ik mijn atelier naar mijn zin had. Als laatste hing ik de zelfgemaakte rolgordijntjes op. 
"HELP, NU MOET IK BEGINNEN, MOET IK INSPIRATIE KRIJGEN."
De Kunstlijn Haarlem begint begin november, dus ik heb nog wel even, maar toch...
 
Nadat ik mijn boek had afgemaakt waar al mijn Kwartaalschilderijen in beschreven waren, ik er een expositie van had gehad, vroeg tijdens een atelierbezoek Rob Slooten, "wat ga je nu doen?" Ik dacht eerst huh? Ik ga gewoon door, maar bedacht daarna, ik kan er natuurlijk ook mee stoppen, wat heerlijk!
Geweldig idee! Geen grote doeken meer (gedoe met exposeren), niet meer in mijn ellende zitten, fantastisch!!!
Dan moet ik dus opnieuw beginnen, iets anders verzinnen om over te schilderen, maar hoe?
 
Ik dacht: eerst mijn atelier aanpakken, want die plek vind ik nu niet fijn. Ik heb een mooie, gezellige ruimte nodig, een soort huiskamer, een plek waar ik me veilig voel. 
Omdat ik opnieuw ging beginnen, moesten alle schilderijen eruit en op "zolder".
Aan één muur stond een dressoir met gereedschap, de computer, allemaal hangkasten ook, te rumoerig. Daar ging een grote witte lap tegenaan, waardoor ik er niks meer van zag. De hele kamer verder leeg, er stond alleen nog een grote tafel.
 
Het ging de hele dag door mijn hoofd, ik ga opnieuw beginnen, ik ga opnieuw beginnen, maar ik kwam nergens op. Mijn hoofd zat te vol met de buurman die met zijn dronken kop ons had bedreigd en onze auto met zijn Daimler Crysler Ag Sportman een parkeerplaats verderop had gezet (schade 2200 euro). We waren zo bang voor hem dat we ons thuis niet meer veilig voelden.
Ik heb de muren zwart geverfd, dat is altijd een fijne klus als je hoofd te vol zit. Vroeger zou ik een doek van 2.00x1.45m hebben opgehangen, maar ja, ik was opnieuw begonnen, dus dat kon niet meer.
 
Toen de muren zwart waren, ben ik naar de Kringloop gegaan en vond daar 3 mooie kroonluchters voor weinig. Die knapte ik helemaal op, van twee één gemaakt en boven de tafel gehangen, dat stond heel chique. Die andere kroonluchter ook opgehangen.
Aangezien het vroeger twee kamers waren, zitten er twee deuren  in. Die ene deur dichtgemaakt en er zwart schoolbordenverf opgedaan, die andere deur beplakt met prachtig behang tot aan het plafond. Verder aan het eind van de tafel een grote spiegel met goudkleurige lijst opgehangen, mijn oude schilderijen van Klimt weer gevonden. Het kleed waar ik vroeger altijd mijn tekeningen onder legde i.v.m. ruimtegebrek, weer uit de schuur getrokken en voila, atelier klaar!
 
Ja, nu moet je er echt aan geloven Annet!
Ik had een aantal doekjes  24x30cm van Baukje Spaltro gekregen, die in de fluoriserende verf zaten. Dat leek me een mooie  nieuwe uitdaging, beetje klooien dus.
Ik probeerde mezelf los te weken van alle gedachtes die bij me opkwamen, maar dat lukte dus niet echt en zo lag dat beginnetje al snel aan de kant.
Ik had een soort landschapje gemaakt en met wit krijt gedroedeld, het was een hele uitdaging omdat het zo fluoriserend was, alle kleuren verdronken erin. Het was verder inspiratieloos en ik was toch redelijk teleurgesteld dat ondanks het mooie atelier er niks uitkwam bij me.
 
Door die buurman en de Prednison die ik inmiddels moest slikken, kon ik mezelf niet concentreren (allemaal smoezen, ha,ha).
 
Totdat ik een weekend alleen thuis was....
Het doekje van Baukje pakte ik er weer bij, tekende en schilderde daar mijn nieuwe atelier overheen en ik besefte dat ik niet opnieuw kan beginnen, dat je alles wat er in de leven is gebeurd met je meeneemt. Je kan er wél anders mee omgaan.
 
De droedels met wit krijt getekend, leken als een spook door het nieuwe atelier te zweven, het waren mijn gedachten.
Het oude landschapje, werd de schaduw van de buurman (rechtsonder) en is heel benauwend in de ruimte aanwezig. Opeens had ik het gevonden.
 
Zo is mijn nieuwe atelier dus de inspiratie voor mijn volgende expositie geworden.
Die gaat over liefde, de liefde voor mijzelf, heb geduld, het lukt niet altijd meteen, maar dat maakt niet uit, je kan altijd opnieuw beginnen en al je ervaringen met je meenemen.
Wees een beetje lief voor jezelf!